محمد عامر شاعر عرب زبان

«بچه خیابان»

شعر:محمد عامر، ترجمه:حامد کنانی

تو بچه خیابانی..

گفتم: آری..من بچه خیابانم.. اما تو زخیابان..چه دانی؟!.

زاده این دیارم .. ز دیر زمانی..  در آن گذر کردم تمام زندگانى..

رهگدر های کناری .. کوچه های قدیمی ..همه را دوست می دارم..

عشق من به کوچه ها.. همچو عشق ناجی و حلیمه است..جاودانه است و بی انتها..

عشق پاک است و بی ریا..

و هِر دو ز خجالتى .. پای آن مردند ز حیا..

وهرگز آلوده نکردند عشق را همچون شما..

زندگی را مشق کردم.. در این کوچه پس کوچه ها..

صدای ناله بیوه زنان .. گریه بى رمق کودکان..

و آه و رنج بی پایان، مردان دریا..

بارها و بارها.. به گوشم خورد،صدای پای بیگانه ها..

و چه بسیار دیدم از این چهره ها..

چه اشکها ریختند.. مادران ما..

مادرانی غمگین .. و فرزندانى اسیر،در بند اژده ها..

و فرزندى دلیر، در غل وزنجیر.. زپشت چشم بند، به مادرش .. میکرد نگاه..

و بیگانه اى بی درد.. با نگاهى سرد..داد می زد..

ای پدرسوخته ..اى عرب .. برگرد.. بر گرد.. خائن است این فرزند..

کفر گفت به کیش و خاک و آیین ما..

این جوان .. سخن گفت زشورى آب و هواى پاک و زندگی ها..

و مادر دگری.. بدرقه کرد.. دلبندش..در یک سحرگاه ..

اقرار کرد.. صالح.. به خیانت زیر خشم ضربه ها..

صالح عضو هیچ گروه و محفلی نبود..

اما.. او تنها، دلیری و ایستادگی را ستود..

از ریز گرد و غبار و تبعیض شعر سرود..

در این کوچه ها.. بازى سرنوشت نیست..بحران موجود..

می خواهند بی چیز و عریان رها کنیم وطن را..

مادرم،هلهله ا ی سر داد.. و سرود پایدارى را برایم باز خواند..

برغم گزند گرگها.. می مانیم و مى ایستیم..

رازهای بسیاری خفته اند ..زیر این محله ها..

وصحنه های دلخراش بی شمار..

همه را دیدم در این کوچه و پس کوچه های این کهنه  دیار..

دگر کافیست.. نخوان بچه خیابان مرا.. حتی برای یک بار..

محمد عامر