در این مبحث قصد دارم به لغت های سامی شرق میانه و اتصال آنها به زبان عربی فصحی بپردازم.
بر مبنای نظریه های علمی جدید، منشاء اولیه زبان عربی سامی برمی گردد به دوران اولیه تشکیل زبان انسان(1) . وجود موجه ترین تشابهات بین زبان های کنعانی و فینیقی و بابلی و آشوری و عیلامی و نبطی و آرامی و فینیقی و عبری و عربی فصحی و لهجه های عربی جنوبی از وجود یک منشائی واحد حکایت میکند. که این منشاء همان زبان سامی نخستین است .تمام زبان های سامی شرق میانه اشتراک و تقاربی اساسی در جوهر لغت عربی دارند از جمله اینها اشتراک در فعل ها ، اصول صرف، اعداد، صرف افعال، و اشتراک در فعل تام و ناقص ، ماضی و آینده و اصول مفردات و ضمائر و اسما و نام های اعضای بدن، و در تغییر حرکات در وسط کلمات که باعث تغییر در معنای کلمات میشوند و تعابیری که دلالت میکند بر تشکیلات دولت و اجتماع و خانواده(2) و در موارد دیگر. و بنا بر این تشابهات به وجوب و جود یک وحدت مشترک که این ملل متمدن شرق میانه را به هم متصل میکند پی برده شد، که به این اصل و یا و حدت ، (الاصل السامی Semitic Race) یا ( السامیه Semites) و به زبان هایی که این اقوام با آن سخن می گفته اند (الغات السامیه) (semitic languages) اطلاق شد. (3) . و مشخص شد که زبان عربی به تنهایی و با کلمات و ساختار لغوی آن قادر است مرجعی واحد برای زبان های عربی سامی کهن باشد. در واقع زبان عربی نزدیکترین زبان به زبان سامی مادر است.
ا
